Charakterystyczne dla pejzażu Zamojszczyzny wapienne pomniki są ważnym dokumentem i źródłem wiedzy na temat języka, kultury, historii estetyki oraz religijności mieszkańców Roztocza na przestrzeni ostatnich dwóch stuleci. O ich roli dyskutowali w Józefowie uczestnicy seminarium pod hasłem "Józefowskie - Roztoczańskie kamieniarstwo ludowe XVIII - XXI wieku, sztuka, tradycja, ochrona zabytków".
Spotkanie, którego inicjatorami byli Towarzystwo dla Natury i Człowieka oraz Urząd Miasta i Miejska Biblioteka Publiczna w Józefowie, odbyło się w sobotę 20 grudnia w siedzibie miejscowej książnicy. Wśród uczestników byli Agnieszka Szokaluk-Gorczyca i Krzysztof Gorczyca z Towarzystwa dla Natury i Człowieka, Krzysztof Miazek z Górecka Kościelnego, a także zastępca dyrektora Roztoczańskiego Parku Narodowego Tadeusz Grabowski i zastępca burmistrza Józefowa Ireneusz Wilczyński.
"Kamieniarstwo józefowskie" to umowny termin, określający liczne warsztaty z terenu zachodniego i środkowego Roztocza, działające między 18 a 20 wiekiem. Ich właściciele wykonywali z miejscowego kamienia figury, rzeźby i nagrobki o zbliżonym i rozpoznawalnym stylu. Wyroby z roztoczańskich warsztatów rozpowszechniły się na ogromnym obszarze, tworząc specyficzny element krajobrazu dla powiatów biłgorajskiego, janowskiego, zamojskiego, hrubieszowskiego i tomaszowskiego oraz sąsiednich terenów, w tym zachodniego Wołynia.
"Kamieniarstwo józefowskie" to umowny termin, określający liczne warsztaty z terenu zachodniego i środkowego Roztocza, działające między 18 a 20 wiekiem. Ich właściciele wykonywali z miejscowego kamienia figury, rzeźby i nagrobki o zbliżonym i rozpoznawalnym stylu. Wyroby z roztoczańskich warsztatów rozpowszechniły się na ogromnym obszarze, tworząc specyficzny element krajobrazu dla powiatów biłgorajskiego, janowskiego, zamojskiego, hrubieszowskiego i tomaszowskiego oraz sąsiednich terenów, w tym zachodniego Wołynia.