1 lutego 1943 partyzanci Batalionów Chłopskich rozbili w bitwie pod Zaborecznem niemiecki oddział, który miał dokonać pacyfikacji wsi.
73 lata temu pod Zaborecznem pojawiły się połączone siły niemieckie liczące około 600 żołnierzy, które miały dokonać akcji wysiedleńczej w ramach Generalnego Planu Wschodniego. Jego celem było wywiezienie mieszkańców Zamojszczyzny, których mieli zastąpić niemieccy osadnicy. Pod koniec stycznia komendant policji w Tomaszowie Lubelskim otrzymał wiadomość o planowanej pacyfikacji wsi Zaboreczno, która dzięki pracownikowi poczty dotarła do dowódcy oddziałów BCh, kapitana Franciszka Bartłomowicza pseudonim "Grzmot". Partyzanci mieli świadomość, że ich reakcja spowoduje hitlerowskie represje, ale postanowili bronić wsi, znając dokładnie plany wroga.
Rankiem 1 lutego 1943 roku oddziały niemieckie ruszyły na Zaboreczno, ale nie wiedziały, że w pobliskim lesie czekają na nich partyzanci. Sprzymierzeńcem Polaków byłą pogoda, ponieważ na polach leżał zmrożony śnieg, przez który Niemcom trudno było się przedostać. By nie być łatwym celem na pustym polu, partyzanci mieli kategoryczny zakaz wychodzenia z lasu, co okazało się skutecznym posunięciem, a niemiecki dowódca w raporcie po bitwie stwierdził, że został zaatakowany przez oddział liczący około 700, a nawet 800 partyzantów. W rzeczywistości oddział BCh liczył zaledwie 250 ludzi.
Straty niemieckie szacuje się na ponad 100 żołnierzy. Spośród partyzantów zginął jeden, który nie posłuchał rozkazu i wychylił się z lasu. Dwóch innych zostało rannych, a potem przewiezionych do szpitala polowego we wsi Róża. Jedna z mieszkanek doniosła o tym Niemcom, którzy zaatakowali lecznicę, mordując większość znajdujących się w niej ludzi.
(fot. arch. UG Krynice)
Straty niemieckie szacuje się na ponad 100 żołnierzy. Spośród partyzantów zginął jeden, który nie posłuchał rozkazu i wychylił się z lasu. Dwóch innych zostało rannych, a potem przewiezionych do szpitala polowego we wsi Róża. Jedna z mieszkanek doniosła o tym Niemcom, którzy zaatakowali lecznicę, mordując większość znajdujących się w niej ludzi.
(fot. arch. UG Krynice)
