74 lata temu rozpoczęła się likwidacja obozu przesiedleńczego w Zwierzyńcu. Uroczyste obchody tej rocznicy odbędą się w najbliższą niedzielę 13 sierpnia.
O 10.45 poczty sztandarowe zbiorą się przy kościele Matki Bożej Królowej Polski, gdzie kwadrans później rozpocznie się rocznicowa uroczystość. Po okolicznościowych przemówieniach zostaną wręczone odznaczenia za kultywowanie pamięci o tragicznych wydarzeniach wojennych, a potem zabrzmi salwa honorowa w wykonaniu członków Związku Kombatantów RP z Puław i zostaną złożone wieńce i kwiaty pod pomnikiem Dzieci Zamojszczyzny, gdzie do 1944 roku mieścił się obóz przesiedleńczy. Uroczystości zakończy rocznicowa msza święta.
Budowa obozu, który obejmował około czterech hektarów powierzchni, rozpoczęła się latem 1940 roku, a zakończyła wiosną 1941. Początkowo obóz był przeznaczony dla pracowników niemieckiej firmy budowlanej, zajmującej się budową dróg, mostów, lotnisk, parkingów czy magazynów. Od 1 kwietnia 1942 roku był filią obozu jenieckiego w Rawie Ruskiej dla 320 jeńców francuskich. Rok później został rozbudowany z 9 do 22 baraków, a od czerwca 1943 roku stał się obozem przesiedleńczym dla ludności wysiedlanej z Zamojszczyzny.
Po wyzwoleniu obozu częściowo spalone baraki zostały przez miejscową ludność rozebrane, a potem zasadzano w tym miejscu las. Szacuje się, że przez zwierzyniecki obóz przeszło około 24 tysięcy ludzi, w tym 7 tysięcy dzieci, z których ponad 200 zmarło w wyniku tortur, bicia i nieludzkich warunków pobytu. Część uratowali Róża i Jan Zamoyscy. Ostatni transport ludności z tego miejsca odszedł do Puław 13 sierpnia 1943 roku.
(fot. arch. J. Kotwisa)
Budowa obozu, który obejmował około czterech hektarów powierzchni, rozpoczęła się latem 1940 roku, a zakończyła wiosną 1941. Początkowo obóz był przeznaczony dla pracowników niemieckiej firmy budowlanej, zajmującej się budową dróg, mostów, lotnisk, parkingów czy magazynów. Od 1 kwietnia 1942 roku był filią obozu jenieckiego w Rawie Ruskiej dla 320 jeńców francuskich. Rok później został rozbudowany z 9 do 22 baraków, a od czerwca 1943 roku stał się obozem przesiedleńczym dla ludności wysiedlanej z Zamojszczyzny.
Po wyzwoleniu obozu częściowo spalone baraki zostały przez miejscową ludność rozebrane, a potem zasadzano w tym miejscu las. Szacuje się, że przez zwierzyniecki obóz przeszło około 24 tysięcy ludzi, w tym 7 tysięcy dzieci, z których ponad 200 zmarło w wyniku tortur, bicia i nieludzkich warunków pobytu. Część uratowali Róża i Jan Zamoyscy. Ostatni transport ludności z tego miejsca odszedł do Puław 13 sierpnia 1943 roku.
(fot. arch. J. Kotwisa)
