Prace słynnego malarza Wacława Taranczewskiego i jego syna Pawła będą prezentowane w Nałęczowie. Otwarcie obydwu ekspozycji odbędzie się w czwartek 7 września.
Najpierw na 17.00 organizatorzy zapraszają do Małej Galerii Liceum Plastycznego im. Józefa Chełmońskiego na wystawę "Morskie oko" Wacława Taranczewskiego, a godzinę później do Galerii Michała Elwiro Andriollego Nałęczowskiego Ośrodka Kultury na wernisaż ekspozycji "Po prostu pejzaż" Pawła Taranczewskiego, przygotowanej w ramach cyklu "Miesiąc Mistrzów".
Wacław Taranczewski urodził się w 1903 roku w Czarnkowie w Wielkopolsce, a całą młodość i większą część życia artystycznego spędził w Poznaniu, gdzie kształcił się w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego. Potem kontynuował edukację na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i Warszawie, a po studiach wrócił do Poznania, by zostać wykładowcą swojej dawnej uczelni. W latach międzywojennych z grupą kolegów założył Towarzystwo Współpracy Kulturalnej i placówkę wystawienniczą "Salon 35", a podczas II wojny światowej udzielał m.in. tajnych lekcji rysunku. Po zakończeniu działań wojennych Wacław Taranczewski został profesorem, a potem rektorem Państwowej Szkoły Sztuk Zdobniczych Przemysłu Artystycznego, która została przekształcona w Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych. W 1947 roku został profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, przez wiele lat był dziekanem wydziału malarstwa. Uprawiał malarstwo sztalugowe i ścienne, witraże, drzeworyt, rysunek, a nawet rzeźbę. Najbardziej znane cykle jego autorstwa to: "Mała Malarka", "Martwa natura ze Świątkiem", "Koncert w Atelier" i "Trio". Jego obrazy znajdują się w zbiorach wszystkich ważniejszych muzeów polskich, a także w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą. Był również twórcą wielu polichromii w Wielkopolsce i Małopolsce, a także witraży, z których największe powstały w Katedrze Św. Jana w Warszawie. Wacław Taranczewski zmarł 11 lutego 1987 roku w Krakowie, gdzie został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Wacław Taranczewski urodził się w 1903 roku w Czarnkowie w Wielkopolsce, a całą młodość i większą część życia artystycznego spędził w Poznaniu, gdzie kształcił się w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego. Potem kontynuował edukację na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i Warszawie, a po studiach wrócił do Poznania, by zostać wykładowcą swojej dawnej uczelni. W latach międzywojennych z grupą kolegów założył Towarzystwo Współpracy Kulturalnej i placówkę wystawienniczą "Salon 35", a podczas II wojny światowej udzielał m.in. tajnych lekcji rysunku. Po zakończeniu działań wojennych Wacław Taranczewski został profesorem, a potem rektorem Państwowej Szkoły Sztuk Zdobniczych Przemysłu Artystycznego, która została przekształcona w Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych. W 1947 roku został profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, przez wiele lat był dziekanem wydziału malarstwa. Uprawiał malarstwo sztalugowe i ścienne, witraże, drzeworyt, rysunek, a nawet rzeźbę. Najbardziej znane cykle jego autorstwa to: "Mała Malarka", "Martwa natura ze Świątkiem", "Koncert w Atelier" i "Trio". Jego obrazy znajdują się w zbiorach wszystkich ważniejszych muzeów polskich, a także w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą. Był również twórcą wielu polichromii w Wielkopolsce i Małopolsce, a także witraży, z których największe powstały w Katedrze Św. Jana w Warszawie. Wacław Taranczewski zmarł 11 lutego 1987 roku w Krakowie, gdzie został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
